Ai WeiWei in K20 en K21

Op de valreep dan toch de Ai WeiWei tentoonstelling gaan bezoeken in het ‘poshe’ Düsseldorf.

Zo te zien valt er aan de hoeveelheid literatuur die er over de (Amerikaans)-Chinese artiest is verschenen, weinig toe te voegen en na zelf niet meer dan de ‘Kurzführer’ gelezen te hebben, is het duidelijk dat het evenement serieus nawerkt. Het zet een mens aan het denken en naarmate de dagen vorderen, begint de idee door te sijpelen dat de ongetwijfeld nobele bedoeling van de kunstenaar om een bedenking vraagt.

Is het mooi voorstellen van ellende geen vorm van sublimatie? Steekt de tentoonstelling geen (verdedigings)mechanisme in gang waardoor de kunstenaar én de bezoeker zich gerustgesteld voelt? En even dacht ik dat Warhols Factory was overgenomen door Ai maar gelukkig verkoopt er niemand porseleinen zonnebloempitten of originele kleding van bootvluchtelingen.

Beter geformuleerd: zou de tentoonstelling in Italië of hier te lande ook succes hebben?

Een paar foto’s ter illustratie – hoge resolutie na de klik:

waarempel een voyeur in huis

waarempel een voyeur in huis

Er ontstond natuurlijk een kleine performance.

Er ontstond natuurlijk een kleine performance.

De meeste mensen kijken niet naar de werken.

De meeste mensen kijken niet naar de werken.