Luid telefoongerinkel ‘s morgens in de vroegte en nauwelijks te onderdukken paniek. Zonder visum geraak je nl Rusland, Mongolie of China niet binnen. Twee dagen voor het vertrek bleken onze paspoorten en visa verzeild geraakt in een postkantoor in Sint Joost-te-Node. Onmiddellijk de postmeester daar gebeld die zo vriendelijk wou zijn het pakje documenten met een kennis van hem mee te geven of het vooralsnog per post te bestellen. Na de man bezworen te hebben op het pakje te gaan zitten en op onze komst te wachten, direct de auto ingedoken richting Brussel. Tussen de hi-tech gebouwen op de gesloopte Marollen en – een beetje symbolisch – langs het ministerie van Buitenlandse Zaken waar uitgeprocedeerde allochtonen een verblijfsvergunning proberen te bemachtigen, krijgen we een dikke omslag toegeschoven met visa voor de drie landen. Die van China is bijzonder exotisch en zeker de mooiste. Opluchting alom en het pakken kan beginnen. Alles gaat in een rugzak aan de hand van de beste paklijst ter wereld : http://onebag.oratory.com/popups/what2take.pdf.