Niks aan te doen: op de rand van zwaarlijvigheid zit er weinig anders op dan te vermageren. Als typisch jojo-geval – afvallen, bijkomen en weer afvallen en zo maar door – grijp ik weer naar het standaarddieet, een aanrader van de huisdokter die het ook weer had van een anti-cholesterolmargarinemerk: 300 grammen brood, 60 gram confituur, 300 grammen groenten en aardappelen plus 100 gram vlees of vis, water (koffie!) en fruit naar believen.

Na twee dagen zit ik al onder de 90 kg maar de idee is dit keer weer aan het gewicht te raken van vele jaren terug (68!). Moest dat niet lukken zou een gewicht van onder de tachtig me toch alweer tot normaal krijgen. ‘t Is al ver gekomen, op het internet trekken de annonces voor vermagerings- en andere wonderpillen de aandacht alhoewel de hele handel een doorzichtige zwendel lijkt. Curieus hoe dat gaat eindigen.

Eén dag later: ‘keep moving’ is de boodschap. Blijven bewegen heeft twee voordelen: zolang je loopt, springt, fietst of anderzijds beweegt (spitten, graven, schoffelen, trappen doen enz ..) denk je minder aan een koekje, snoep of iets anders met suiker in. Komt daar nog bij dat bewegen vet verbrandt. Hopelijk leidt suikerdeprivatie niet tot ontwenningsverschijnselen zoals daar zijn: ambetantigheid, waanvoorstellingen of zelfs regelrechte agressie. Bezig blijven dus.

Na een dag of tien staat de weegschaal op bijna 88 kg. Zo gaat het altijd, de eerste 8 à 10 kilo gaan er redelijk gemakkelijk vanaf maar daarna begint het zwaardere werk. ‘t Is daarom dat wegen zo belangrijk is. De dag dat de koppige gewichtsverliezer/ster niet meer op de weegschaal gaat staan is het verloren. Zelf weeg ik me ‘s morgens en ‘s avonds, een van m’n weinige goede gewoontes.

Na drie weken is m’n BMI een punt gezakt, van 29 naar 28 en ben ik 6 kilo kwijt. De truk is tot onder de 25 te geraken en dan een stabilisatieperiode in te bouwen om m’n gewicht te blijven houden. Dat betekent nog minstens 12 kg eraf. Een collega opperde dat het makkelijker is je lichaamslengte te vergroten, zo daalt de BMI ook.

Eind september en net terug van een nogal vermoeiend tripje naar New York. Kilometers wandelen en de zenuwachtige jachtigheid van de grootstad duwden m’n gewicht naar 83 kg. Bijna 10 kg eraf, nu proberen onder de 80 kg te geraken en dan stabiliseren. Het gaat definitief de goede kant op.

Begin november en m’n gewicht gaat nauwelijks nog naar beneden. Ik zit op 82 kg en – zolang het weegschaaltje de hoeveelheid voedsel bepaalt – blijft het 82 kg. Nog niet onder de 80 maar wel stabiel. Ik ben benieuwd hoe het nu verder gaat, misschien zit er over een paar weken toch weer een gewichtsvermindering in. Wait and see.

Drie jaar later woog ik weer 95 kg. en gebruikte ik het DASH Eating Plan om 30 kg. af te vallen. Dat lukte maar in 2013 woog ik er toch weer 86. Het blijft tobben …