Ondertussen is de avond hier gevallen en is het een beetje fris geworden. Ik heb me een jasje in de solden gekocht, alles is hier design, lelijke spulletjes kun je dus niet kopen.
Vandaag zowat de hele dag doorgebracht op de Ramblas, de grote laan die Barça zowat in tweeën deelt van noord naar zuid. De opera aan Liceu is de highlight daar maar van de prijzen ging ik even stijl achterover. Er waren nog ticketten van 80 en 150 EUR, niet te doen dus. Alle opvoeringen waren voor de rest uitverkocht op één plaatsje na op het 5de balkon en dat kostte nog bijna 40 EUR. Dat heb ik dan maar niet gedaan omdat we hier tenslotte met z’n tweeën zijn. Toch een poco sneu … zeker als je bedenkt dat een abonnement in Aachen 150 EUR kost voor volle 5 opvoeringen.
Verderop ligt nog een fruitmarkt zoals ik er nog nooit een gezien had, fruit van alle soorten ligt er torenhoog en heel kunstig opgestapeld. We hebben er aardbeien en appelsienen gegeten. Veel foto’s genomen ook.
Stilaan begin ik hier en daar wat te op te merken. Zo spreekt de jeugd hier praktisch geen Engels, eigenaardig toch maar wel begrijpelijk als je de nadruk ziet die ze hier leggen op het Catalaans. Ik heb de indruk dat dat op de duur in hun nadeel gaat spelen al komt het Spaans van het Catalaans dat op zijn beurt van het Latijn komt. Zo kun je bezig blijven natuurlijk …
Wat ook opvalt is het stille protest tegen de aanslagen verleden week. Overal hangen witte doeken op met daarop een zwart lint. Ook verschijnen er graffiti op de muren met slogans die Aznar als schuldige aanwijzen. Niet te verwonderen dat hij de verkiezingen heeft verloren.
Na een kleine siësta zijn we naar het magnifieke museum voor moderne kunst getrokken, vlakbij de universiteit. Het is gebouwd in een achtergebleven wijk en heeft voor een heropleving gezorgd van de buurt. Er was geen tijd om alle tentoonstellingen te bekijken maar een heel mooie was ‘Ba mo ko’ met foto’s van Afrikaanse fotografen in het nabijgelegen CCCB (Culturele Centrum van Barcelona. Veel was te herkennen van vorige belevenissen in Caïro en Sénégal.
Zo dat was de blog van vandaag. Ondertussen komen er berichten binnen van alweer een scheiding in onze kennissenkring. Mensen gaan tegenwoordig na hun vijftigste nog uiteen. Van indertijd blijft er nu nog maar één koppel over dat nog bijeen is buiten onszelf en daar weten we niet goed van hoe dat eigenlijk komt [een wonder wrschnlk]

Ziezo, we zijn hier veilig en wel aangekomen na een vlucht zonder veel problemen. Een fait divers toch: toen het verkeer wat langzaam ging in Hannut viel me op dat de inwoners daar precies veel naar Fawlty Towers hebben gekeken, ze hebben daar nl bijna allemaal een ‘funny walk’, vooral de jongeren, een beetje zoals Neil in de Young ones ‘indertijd’.
Op het vliegtuig ook iets curieus: ik moest m’n gps afzetten van een Ryanair boy. Dat was wel gek want bv bij Lufthansa waren de stewards heel geïnteresseerd in het machientje en ook bij Virgin maken ze geen bezwaar. Wrscnlk was de kid enigszins ignorandum.
Eenmaal in Barça (zo noemen de Catalanen Barcelona) bleek het hotel waar voor z’n geld tot later op de avond … Eerst een hap gaan eten in het restaurant van de Post (Correo), formica tafels en gillende voetbalfans: simple mais convenable en we maakten gelijk kennis met de plaatselijke bevolking. Vriendelijk, geen afzetters en helemaal niet druk of zenuwachtig zoals bv soms in Italië. Dat merk je ook direct in het verkeer, dat verloopt zo ongeveer even rustig (of juist niet) zoals bij ons. Goeie punten dus …
Eenmaal onder de wol hadden we gauw door dat alle gasten langs de deur van onze kamer passeerden. Om de haverklap werden we wakker en rond een uur of drie ‘s morgens waren we zelfs hoorbaar getuige van de versierpogingen van een Catalaan en een Engelssprekend meisje. Een hele hoop flauwe truut met een zwaar Spaans accent. Vanmorgen heb ik gevraagd voor een andere kamer en dat lijkt geen probleem te zijn.
Meer later op de dag …

Morgen zijn we weg naar Barcelona, Spanje. De stemming zal wel een beetje bedrukt zijn na de aanslagen in Madrid verleden week. Ondertussen hebben de Spanjaarden een nieuwe premier verkozen, dit keer weer een socialist.
Op de luchthavens zal de veiligheidscontrole weer lichtelijk overdreven zijn. Nog even en we zijn het gewoon onze schoenen uit te doen bij het röntgenmachien, no fun …