Nu we stilaan uit het twee jaar durende corona-gat kruipen en verwonderd opkijken, staat de wereld weer klaar om ons te trakteren op de meest verbazingwekkende kunstige creaties en sublieme opvoeringen ooit. Originele en uitvoerende kunstenaars hebben al die tijd onder restricties moeten leven maar vliegen er nu met veel gusto weer in. Wij ook ondanks de opvallende rommeligheid en improvisatie in de stad.
Op naar de Bozar dus voor twee schitterende evenementen: de veelbesproken (én bekritiseerde) tentoonstelling van Rinus Van de Velde zijn werk en een uitvoering door het Zehetmair kwartet van werken van Brahms, Webern en Sibelius.
Kranten, radio en TV hypen al wekenlang “Inner Travels”, de fantastische exploten uit het atelier van Rinus Van de Velde (Leuven, º1983). Het zijn tekeningen, keramiek, installaties en foto’s plus een ongeveer 15 minuten durende film die refereren naar bestaande (en tegelijk tentoongestelde werken) tezamen met filosofisch aandoende onderschriften en teksten die een imaginaire biografie van de kunstenaar lijken voor te stellen.
Praktisch: de tentoonstelling is nog open tot 15 mei. De bookshop was gesloten toen we vertrokken maar online is de gesigneerde versie van de catalogus nog verkrijgbaar, de ongesigneerde is uitverkocht. De genereuze catalogus is een absolute aanrader, zelfs zonder de tentoonstelling gezien te hebben. Er zitten bijvoorbeeld drie uitstekende prints bij van RVdV’s mooiste werk. [1]
Where clouds become sculptures and a dog talks philosophy, 2015
Prop, Car, 2019
———————————————————————————————————
Een hapje eten in een van de vele etablissementen rond het kerkje onderaan de Kunstberg en terug naar de Bozar voor wat live muziek.
Het Zehetmair kwartet komt uit Oostenrijk en behoort ongetwijfeld tot de top. Dat was goed te horen in het eerste strijkkwartet van Brahms, heel romantisch en uitdrukkingsvol uitgevoerd en heerlijk om te horen door de hoge auditieve definitie en omvangrijke dynamiek van live samenspel. Elk instrument was perfect te onderscheiden en waar ik meestal m’n ogen dicht doe voor meer concentratie, ging ik deze keer toch af en toe eens kijken naar de virtuoze muzikanten.
Webern zijn zes bagatellen (1911-13) bestaan uit niet meer dan enkele motieven met twee of drie noten en duren alles bij elkaar maar drie en een halve minuut. Geconcentreerde verrassing als bij een onverwachte aanraking of het zien van een vallende ster. Het publiek bleef heel even verbijsterd achter.
Het strijkkwartet van Sibelius, opus 56 “Voces intimae”, heeft minder noten op haar zang door de ingetogenheid en enige somberte in het begin maar evolueert al vlug – na het trage midden – naar een iets vrolijker en sneller einde. Het is geenszins klassiek maar hoort bij de post-romantische periode aan het begin van vorige eeuw.
Zehetmair strijkkwartet Brussel Bozar 4 mei 2022
[1] https://hannibalbooks.be/