Meer inhoud, minder ruis: de Gysenbergs' egodocumenten.jg's nieuwe blog

Geerts, Leo / Verknipte schrijvers, z.j.

Mijn significante andere is bij Femma, de vroegere ‘Vrouwengilde’ en hun ledenblad belooft meer tijd en geluk te brengen voor vrouwen, mannen en iedereen daartussenin. Dit keer zat er een item in over de Verbeke Foundation [1], een openluchtmuseum waarvan de privé-eigenaars Geert Verbeke en Carla Lens stellen dat de strook grond even ten noorden van afrit 11 op de E34 in Kemzeke, de grootste collectie kunst in open lucht bevat in Europa.

Verbeke was de niet-onbemiddelde baas van een transportbedrijf. Dat verklaart wellicht zijn liefde voor machines en rollend materiaal dat her en der verspreid staat. Het loont de moeite het gigantische terrein eens te bekijken op de Google-kaart [2]. Verschillende massieve kunstwerken zijn er duidelijk te zien. Er doet ook een anekdote de ronde dat hij, toen hij in de Verenigde Staten was, een typisch houten huis te koop zag staan voor een prikje ($ 1000). Dat kon hij niet laten liggen en hij liet het minutieus afbreken om het vervolgens als kunstwerk te reconstrueren op zijn vroegere werkplek.

Eens aangekomen overschouwden we het enigszins verroeste en verwilderde uitzicht aan de ingang: een donkere tunnel door een aantal 90-voets containers met daarachter een overweldigend paradijs – buiten en binnen in loodsen en serres – van assemblages, collages en bio-kunst van gevestigde kunstenaars maar ook – en veelal – van jong ‘Sturm und Drang’ talent.

In een notendop: we hadden tijd te kort, misten de uitgebreide bookshop en heel wat goed verstopte kunst en we moesten vertrekken wegens mijn pijnlijke voeten en een immense ‘overload’ aan indrukken en esthetisch genot. Conclusie: neem een abonnement want terugkomen is een must. Deel twee van dit blogje volgt, zeker weten.