Eindelijk konden we gisteren weer naar een concertje. In deSingel speelden Weitaas (viool), Hecker (cello) en Helmchen (piano) Fantasiestücke van Robert Schumann en het Trio nr. 2 van Shostakovich.
De drie topklasse-muzikanten haalden hun beste kunnen boven met enorm veel ‘gusto’, blij om weer een publiek te hebben dat op het einde geestdriftig klapte en ‘Thank you’ riep. Zelf kreeg ik zowaar een krop in de keel. In de zaal hing gelijk een soort samenhorigheidsgevoel van ‘hehe, we durven toch maar bijeen gaan zitten’, wel allemaal met gezichtsbedekking en goed ver van elkaar.
De concertbeleving was quasi perfect: geen kuchje of geschuifel te horen, geen aanschuiven en iedereen even beleefd. Nog van dit, maar ik vrees ervoor: uitgerekend vandaag ziet het er naar uit dat meer beperkingen een einde gaan maken aan dit soort kleine evenementen. Nóg een half jaar wachten dus. I’ll be back!