Dat wil zeggen het nieuwe culturele seizoen. Verleden week stond er een bezoek aan het Zollverein in Essen en de Roy Lichtensteintentoonstelling in het Ludwig (Köln) op het programma. Jaren geleden toen het nog niet zo vanzelfsprekend was naar New York te vliegen, waren er voor 30$ keurige zeefdrukken te koop in het MoMa. Ik herinner me nog dat we onze laatste cent bijeenschraapten om er een paar aan te schaffen. Die hangen nu al bijna 20 jaar tegen de muur en ze zijn nog altijd even aantrekkelijk:

Roy Lichtenstein’s Go for baroque

Roy Lichtenstein’s Masterpiece

Een tip: het Ludwig is op de eerste donderdagavond van de maand open tot tien uur ‘s avonds en de toegang is aan halve prijs, in dit geval 5 €. Lichtenstein’s werk is van een heel begrijpelijke en lichte kwaliteit. Een mens leert er ook nog wat van, mede door het vlot geschreven én gratis boekje dat elk kunstwerk in heldere en duidelijke taal beschrijft.

Maar even terug naar het Zollverein. Dat is een oud mijnterrein dat bijna helemaal opgepoetst, hersteld en open voor het publiek is. Omdat we toevallig de zondag daarvoor c-mine in Winterslag bezochten om Piet Stockmans aan te porren zijn Expression serviesgoed opnieuw te produceren, was de vergelijking gauw gemaakt. Het Zollverein en c-mine zijn gebaseerd op hetzelfde principe: industriëel erfgoed opnieuw aanwenden voor cultuur en educatie. Het Zollverein is een soort c-mine in de n-de macht. We hadden gelukkig vouwfietsjes bij zodat we over hele terrein konden fietsen.

op weg naar het panorama – klik voor grotere afbeelding

klik voor groter beeld