La Bergamotte een beetje verder op 9th claimt een Frans ontbijt te serveren en inderdaad krijgen we lekkere croissants en deftige koffie voorgeschoteld. Hier en daar is er zelfs iets in het Frans aangekondigd. Op het jachtige Amerikaans gedoe na, lijken we wel in Parijs te zitten.
Vandaag hebben we een ambitieus plan: via Chelsea Market naar het Chelsea Hotel, dan naar de Flatiron Building en Bryant Park en zo naar Macy’s en Grand Central, dan het United Nations gebouw en vandaar naar het American Museum for Natural History uptown.
Chelsea Market zijn zo authentiek mogelijk omgebouwde markthallen. Viswinkels, bakkerijen, bloemen kunstnijverheid en café’s wisselen elkaar af in een heel intact gebleven decor van buizen, leidingen, originele oude hijsapparaten en verlichtingarmaturen. De bezoeker krijgt de indruk door een wirwar van brede en helverlichte gangen te lopen met aan weerszijden winkels met de originele inhoud van de toenmalige markt. We nemen op goed geluk af een lift maar bij het uitstappen onderschept een FBI-agent ons met de mededeling dat de verdieping voorbehouden is voor een ‘private enterprise from the police’. Allemaal heel geheimzinnig en we maken dat we weg zijn.
De lobby van het Chelsea Hotel heeft zoveel beroemdheden gezien dat er haast een sacrale sfeer heerst. Hier logeerden onder andere Bob Dylan, Frank Zappa en Lou Reed jaren na schrijvers als Jack Kerouac, Mark Twain en Tennessee Williams. Het is er rustig en we gaan er even bij zitten om vibraties van weleer op te vangen. Dat bleek niet echt nodig want zelfs nu heeft het Chelsea Hotel nog aantrekkingskracht op oudere popmuzikanten: plots loopt Pete Townshend vanaf de receptie naar buiten. Hij checkt ons met een lichtelijk waanzinnige blik en haast zich gelijk weer naar binnen. Achteraf zoek ik het even op via het net en the Who zitten inderdaad in NYC op hun Amerikaanse toernee.
De Flatiron Building heet zo omdat hij op een op zijn kant gedraaid strijkijzer lijkt. Het is de eerste ‘skyscraper’ in NY. Eén hoek is zo scherp dat je je afvraagt hoe daarin te wonen. Het is een ‘landmark’ en vele toeristen staan te gapen naar het bijzondere gebouw. Zie de foto’s voor een meer visuele indruk.
Bryant Park is een oase van rust tussen de wolkenkrabbers en het jachtige verkeer. Een heerlijk zonnetje heeft kantoorbedienden en wandelaars naar buiten gelokt om een hapje te eten of te relaxen in het heraangelegde park. Vlak er tegenaan ligt de reusachtige Public Library (88 mijlen boeken!). Als vroeger bibliotheekwerker kan ik het niet laten een blik te werpen in de grote leeszalen en de sfeer op te snuiven tussen de rekken en oude houten balies met zuiltjes en klassieke frontons. De bibliotheek zelf is een gestroomlijnde en hypermodern genetwerkte operatie met talloze afdelingen. Prachtig.
Macy’s is niet veraf en we maken ons op voor weer een rondje shoppen. De benedenverdieping is een helverlicht art décoachtig tafereel van eindeloze toonbanken met horloges (bijna een Philippe Starck gekocht), designer parfums, juwelen en handtassen. De 9 verdiepingen daarboven zijn volgestouwd met alles wat er op de wereld te koop is: kleren, meubelen, keukengerief, schoonheidsmiddelen enzovoort enzovoort. We schieten luidop in de lach wanneer we een complete afdeling tegenkomen met kerstmisspullen. Eind september is toch wat vroeg om een kerstboom aan te schaffen!
In Grand Central heerst een drukte van jewelste. Langs alle vier de hoeken komen en gaan duizenden treinreizigers door ondergrondse pijpen naar alle mogelijke bestemmingen in de US. Een beetje vervelend was een jonge Chinese mevrouw die het nodig vond me van de trappen te jagen alwaar ik foto’s aan het maken was. Ik haalde m’n favoriete Chinese truk boven: op de grond stampen met de voet en tegelijkertijd een vieze grimas trekken. Normaal werkt dat altijd, althans bij een Chinees maar deze was kennelijk zo Amerikaans dat ze er stoïcijns onder bleef glimlachen. Ik zocht m’n heil in de vlucht na een krakende (Nederlandse) vloek.
Een paar blokken verder ligt het glazen gebouw van de UN. Kennlijk waren de zittingen aan de gang want van ver al waren alle straten afgesloten voor het verkeer en tot op de daken staat bewakingspersoneel met mitrailleurs en ander geschut. Toch kunnen we tot bij het gebouw lopen om een paar foto’s te maken van Eef haar toekomstige werkgever (op hoop van zegen tenminste).
Bus 104 brengt ons vlakbij het American Museum for Natural History maar ondertussen is het al na vieren en we weten niet goed wat doen. Het is 15 $ entree per persoon maar na een intelligente vraag van Eef maakt het personeel duidelijk dat een uur plus een kwartier voor sluitingstijd de inkom gratis is. We wachten een paar minuten en spoeden ons op weg naar de highlights van het museum: de reusachtige dinosauruscollectie, de 3D-displays van opgezette Afrikaanse dieren (een complete olifantenkudde!) en het Earth and Space Center waar we eindelijk het ontstaan van het heelal begrijpen (of toch zo ongeveer).
Bus 11 brengt ons recht naar de 23ste en 8ste om wat uit te rusten in the Lodge. Later op de avond: Times Square op een vrijdagavond is een visuele kakafonie van flitsende displays maar absoluut een bezoek waard.