Goed vroeg uit de veren (effect van het tijdsverschil?) en direct plannen maken voor een soort megashopping alhoewel de dollars hier de deur uitvliegen gelijk WC-papier bij het vliegend. Anyway, op 9th vinden we een ontbijttent waar de porties weer te groot zijn. We hebben het nu stilaan door en vragen de kleinste of een halve portie en dan is het nog meer dan genoeg.
De A of C metro brengt ons eerst naar Brooklyn om van daar uit over Brooklyn Bridge naar Manhattan te wandelen. Het is de goedkoopste attractie in NY maar de voetgangersbrug hoog boven de auto’s geeft een fantastisch zicht op Manhattan waar de wolkenkrabbers alsmaar groter en groter opdoemen naargelang we korterbij komen.
Het gat waar het WTC stond is gemakkelijk te zien en na een commercieel ommetje langs J&R’s computerwinkel (korting bij cash betalen!) komt ‘ground zero’ in zicht. Het is een intrieste bedoening: één groot gat waar het puin nog niet helemaal geruimd is en rondom overal bedrukte gezichten. Toevallig is het brandweerdepot open: er staat daar een klein altaarachtig bricoleersel waar de mannen van de brandweer kaarsen branden om hun collega’s te gedenken. No fun, no fun at all.
‘Shop till you drop’ is het motto voor de rest van de dag. Voor nog geen 10 $ schaft Eef zich drie T-shirts aan met het klassieke ‘I love NY’ logo. Het eerste stuk van Broadway is bezaaid met honderden winkels: kleren, schoenen, Indiaanse parafernelia, boeken en tijdschriften, CD’s, fotomateriaal …. het kan niet op. Ik duik onder in een café annex winkel met 7000 verschillende tijdschriften en de strafste koffie die ze hebben terwijl Eef de omliggende klerenwinkels nader onderzoekt.
De gekste dingen verkopen ze hier: avatarachtige horrortoestanden zoals een bebloede, razende hond in polyester of maffe kleren in een winkel die ‘The Yellow Rat Bastard’ heet. Eef blijft een tijd bezig in de Pumastore terwijl ik de iPod inplug. De verkoopster vraagt Eef wat ik aan het beluisteren ben want ik ben ‘completely zoned in’ volgens haar. Blijkbaar zit je met Mozart’s 41ste symfonie ‘in the zone’.
Van iPods gesproken: zowat heel NY loopt met een iPod rond, zelfs oude grijze dames en heren. Apple heeft hier fortuin gemaakt. En zijn ze niet naar hun iPod aan het luisteren dan zijn de New Yorkers aan het bellen. Soms ook tegelijkertijd: een oor aan de iPod en het andere aan de gsm.
We tsjokken verder richting Union Square en Midtown. Het stadslandschap verandert plots van rommelig (maar gezellig) naar de propere ‘brownstones’ vanaf de 14de straat. Richting hotel spring ik nog even Adorama binnen, de tweede grootste fotowinkel na B&H. Hier gaat het er meer ontspannen aan toe en ik maak zelfs grapjes met een heel Chassidische jood met lange pijpenkrullen. De stock is hier zeer uitgebreid maar niet te zien: de klant zoekt zijn/haar spulletjes per website en vervolgens haalt iemand de waren op. Een aanrader voor de fotoliefhebber/professioneel.
Rondom zijn er nog prachtige winkels met mooi papier en allerlei drukkerswaren. De geur van drukinkt lokt me binnen om alles eens te bekijken.
Doodmoe van het shoppen en na een korte siësta gaan we op zoek naar ‘baked ziti’ in de omliggende Italiaanse restaurants maar in de Bottino, een aanrader uit de Rough Guide, staat die niet op het menu. We bestellen halve porties en hebben voor ongeveer 40 $ heerlijke tortellini (voor Eef) en geitenkaas met rode en gele bieten plus groenten en brood (voor mij) gegeten. Een halve tiramisu maakt de zaak af.
Een korte wandeling langs Chelsea Piers waar sjieke jachten gemeerd liggen en een Sopranoachtig feestje aan de gang is, brengt ons langs de vele nieuwe kunstgalerijen (onder andere de Gagosian) terug naar de Chelsea Lodge alwaar we prompt in een diepe slaap vallen.