Het was gisterenavond nog een helse bedoening wegens een onverwachte trip in het holst van de nacht naar Urk in Flevoland, zo een 250 kilometer noordwaarts tegen het IJsselmeeer. Jools en ik zijn er een camera gaan afhalen waar hij al wekenlang op aan het wachten was. Gevolg was dat we maar een drietal uurtjes geslapen hebben om tegen 5 uur vanmorgen in Zaventem te belanden.
Indigo travel had het niet echt goed geregeld maar uiteindelijk geraakten we op een vliegtuig van TNT (menselijke cargo?) richting zuiden. De GPS wees een ‘steady’ 995 km/h aan op een hoogte van meer dan 10 km. Over Frankrijk, de Pyreneeen, Spanje, de Middelandse zee en zo recht naar Marrakech. Er was waarempel ook eten aan boord en vriendelijke mensen. Zo ook in Marrakesh Airport, alhoewel de dienstdoende policier me naar ‘votre profession exacte’ vroeg. Ik had namelijk ‘fonctionnaire de l’état’ op de inreispaperassen gezet. ‘Quelque chose comme vous monsieur’ maakte alles duidelijk. De douane wuifden ons door zonder opkijken.
Na enkele mislukte vluchtpogingen om onder het ‘groepsreizen’ uit te komen, konden we ontsnappen en doken we gelijk in de wonderbare tuin van Majorelle, nu overgenomen en prachtig onderhouden door Yves Saint Laurent. Voor eenmaal schiet de beschrijving te kort: de foto’s staan in de galerie. Een bijbehorend museum van Marokkaanse kunstnijverheid blonk uit door de sobere maar treffende keuze van de voorwerpen: naai- en borduurwerk van een hemelse schoonheid, koperen en zilveren drijfwerk van hoge waarde, magnifiek aardenwerk in prachtige heldere kleuren en houtsnijwerk in pijlers, deuren en panelen en tenslotte zilveren sieraden tesamen met kunstig bewerkt leer.
De tuin en het museum alleen zijn een bezoek aan Marrakesh waard. Een uitstekend begin voor ons bezoek aan Marrakech, dat naar meer doet uitkijken.