Vandaag het verplichte bezoek aan het park Guëll gebracht. Via de achteringang was het veel minder druk dan aan de voorkant. Hopen schoolkinderen, luidruchtige buitenlanders met problemen met de zwaartekracht en veel Nederlands sprekende mensen. Ik hoorde Antwaarps, Hents en Liembuurgs. Wel grappig, vooral als je zelf niet laat merken de taal te verstaan. Een stelletje Gentenaren waren vrolijk Jupilers aan het drinken bovenop de hoogste uitkijkpost van het park (los tres Creus, de drie kruisen). Enfin, het park zelf valt eigenlijk een beetje tegen omdat maar een paar van de villa’s gerealiseerd geraakten door gebrek aan investeerders. De villa’s die het toch haalden, zijn wel interessant door hun fantastische vormen (glooiend en schuin) en prachtige ceramiek. Het park zelf is ook mooi aangelegd met slingerende paden en plaatsen waar magnifieke panorama’s van Barça te zien zijn. Het zonnetje scheen vrolijk en dat veroorzaakte redelijk wat heiïgheid dus van detailrijke foto’s kwam niet veel in huis.
Langs een andere zij-ingang geraakten we zonder door de drukte te moeten weer uit het park richting Gracia, een volkse buurt zonder veel toeristen maar met kleine handeltjes, plenty bars en eetgelegenheden. Daarnet heb ik nog een vissoepje verorberd en dat doet me denken aan gisterenavond toen we buiten moesten aanschuiven voor een van de meest populaire restaurants in Barça, la Fonda vlakbij de Ramblas. De zaak serveert voor 15 EUR een hele menu die dan nog lekker is ook. Het vissoepje was OK en de paëlla daarna even goed te doen. De moeite om aan te schuiven dus … Wel gek dat Koreanen het hele spel runnen met een efficiëntie, precisie en snelheid die aan een goed geoliede fabriek doet denken. Anyway, een aanrader …
Een fait divers misschien maar essentieel voor het rondtrekken hier is de gps die feilloos de korste weg wijst en altijd raak is. Er zit een gedetailleerde kaart van Barça in en opzoekmogelijkheden op adres zijn mogelijk. Wat ik doe is een restaurant of bezienswaardigheid in de Rough Guide opzoeken en vervolgens het adres in de gps steken. Na een paar seconden floept de pijl op schermpje aan en hoeven we maar te volgen. Werkt keer op keer en ik sta er telkens nog van te kijken. Het spaart heel wat tijd en – belangrijker misschien – ergernis uit.
Zo, Hilde zit nog van de zon te genieten op het terrasje. Tijd voor een kleine siësta in een andere, hopelijk veel rustigere, kamer van het hotel.