vijfde dag in Goa India

Niet om jullie waterachtig te maken, maar vandaag heb ik mijn “onbedekte delen” – voor wie moest twijfelen, dat zijn mijn handen en neus – ingesmeerd tegen de felle zonneschijn.

De dag begon met een begroeting van de man die me bedient in het restaurant: “The usual, sir?”. Dat is: “One toast, one bread, jam, no butter and one cup of coffee, black please”. De vriendelijkheid zelf en altijd begeleid met veel goedkeurende hoofdswings.

Daarna heb ik de ferry genomen over de Mandovi rivier naar Betim en daar een taxi gecharterd naar een paar indrukwekkende forten verderop. Bij het eerste fort aangekomen sloeg de schrik mij toch een beetje om het hart, het bleek een puinhoop overwoekerd met onkruid en bezaaid met assen van brandhaardjes en geassorteerde rommel. Het was er doodstil en geen mens te zien in de omtrek. Als iemand me daar had willen overvallen, was het de moment.

Het zicht was echter superb, over de wallen, langs de roestige kanonnen, kun je de monding van de Mandovi beschouwen die daar in de Arabische zee vloeit. Boten varen af en aan, een drukte van jewelste. Het strand, zichtbaar aan de andere kant van fort ziet er heel idyllisch uit daar in de diepte. Een boord schuinstaande palmbomen voorziet in schaduw. Een uiterst sprookjesachtige bedoening maar toch niet in staat me een dag op het strand te krijgen. Geen zand tussen mijn tenen, of het nu de Belgische of Goaanse stranden zijn … Anyway, ik begon me toch een beetje ongerust te maken, op naar het volgende fort.

Dat bleek een reusachtig bouwsel te zijn op de punt van een landtong in zee ten oosten van Panjim. Het zicht is zo niet nog imposanter dan het vorige. Je kan er de Arabische zee zien zowel naar het noorden als het zuiden. Vrachtboten varen in de twee richtingen terwijl snelle motorboten van een nabijgelegen watersportcentrum de vrachttraffiek doorkruisen.

Het fort heeft gigantische omwallingen en dieptes waarin water opgeslagen zat. Er staan ook twee vuurtorens, weliswaar niet meer in gebruik maar achteraf vond ik ze toch terug op de gps. Op de terugweg vertelde de chauffeur me dat veel Bollywoodregisseurs (India produceert meer films dan Hollywood) het fort dikwijls gebruiken voor massatonelen. Ik kon het me levendig voorstellen.

Op de terugweg kon ik het resultaat aanschouwen van wat het strandtoerisme veroorzaakt in Goa. Ik waande me even aan de Mediterranée: langzaam smeulende lijven in variërende graad van verbranding, souvenirstalletjes alom en zowaar een hotel met als naam “Hamburg” met waarempel een Duitse vlag aan de receptie. Ik heb snel de ferry terug naar Panjim genomen.