Toegepast modern reizen: een fietstochtje rond Antwerpen

In de reeks ‘Modern reizen’.

Préambule: laatst – in de opera van Lyon – voerden ze ‘La Juive’ van Jacques Frommental Halévy op en naar gewoonte probeerde ik achteraf een goede opname van het stuk te bemachtigen. In de handel was de CD enkel tweedehands verkrijgbaar en dan nog tegen een exorbitant hoge prijs. Uiteindelijk bleek de bib van het conservatorium in deSingel een uitstekende Philips-opname uit 1989 te hebben.

Eenmaal ‘backstage’ verdwaald in het volstrekt lege gebouw van deSingel, pikte een inspiciënt me op om me vijf verdiepingen hoger in een bijzonder ongezellige en donkere bib af te zetten. Onder het lage plafond staat het daar voornamelijk vol met partituren en werken over muziek (duh!) maar ze presenteert ook een reeks CD’s waaruit – juist ja – precies de opname van ‘La Juive’ verdwenen bleek te zijn. Een bezorgde bibliothecaresse belde stad en land af maar de CD bleef spoorloos. Niet getreurd, de openbare bib van Merksem had er nog eentje.

Fast forward: mijn significante andere trok een dagje naar zee en zo liet ik mij – drie weken later – aan de Stenenbrug in Borgerhout droppen om vandaar naar Merksem te fietsen want zo een CD moet ook terug natuurlijk. Ik was wat te vroeg en dacht rustig een koffietje te nuttigen in een koffiebar vlakbij.

Enigszins bleek rond de neus, moest ik echter in allerijl mijn heil zoeken in een beschamende vlucht. Midden in dat koffiehuis stond daar – onder gegeneerd gemompel van het aanwezige publiek – een manspersoon luidkeels te orakelen over een zekere adolf die toch maar brute pech had gehad in zijn omgang met een grote bevolkingsgroep – desondanks had die besnorde bandiet volgens de muileman een paar briljante ideeën gelanceerd die ook in deze tijd van pas zouden kunnen komen.

Degoutant, zo een openlijk racisme – dat zeker – en vermits ik fysiek helemaal niet opgewassen was tegen een gespierde (en kennelijk allochtone!) bouwvakker, ging ik – weliswaar na een paar, helaas onopgemerkte, ‘stinkeyes’ – gedeprimeerd buiten wachten. In de bib hielp een zwarte mevrouw me met een ‘smile’ van-hier-tot-ginder vlotjes verder. Er is nog hoop, alhoewel.

Dat alle wegen naar Berchem leiden, is me al meer dan 40 jaar duidelijk. Vooral het gebied rond de Koninklijkelaan heeft een bijzondere aantrekkingskracht, althans voor mij – ik heb er mijn significante andere ontmoet en veel avonturen beleefd tijdens Jazz Middelheim (in de jaren 70-80 nog een kleinschalige bedoening maar wel met de grootste jazzmuzikanten ter wereld). Het zoekendhert op nummer 43 bewijst Berchems culturele uitstraling opnieuw. Bovendien heeft de nieuwe lichte treinverbinding naar Boechout daar een halte en zo geraakte ik in een wip op het platteland voor een bezoekje aan een oude vriend. Ik had het vouwfietsje bij en op de terugtocht had ik een fantastisch uitzicht met Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen. Foto helemaal hieronder.

En later op de dag: een avondlijke hackersbijeenkomst in Deurne. Sinds een tijdje ben ik in het kader van een meer sociaal leven aangesloten bij een enthousiaste bende hackers in Spalbeek, een ‘voorstad’ van Hasselt. Dit keer was het groepje afgezakt naar Deurne en wel naar het walking robot lab. Wat ze daar niet allemaal ineensteken! Overal te lande zitten briljante meisjes en jongens bij elkaar met grootse plannen en alhoewel ik moet toegeven dat het niet altijd even gemakkelijk is om als ‘oude knakker’ vlotjes te sporen met enkele generaties verder, hebben al die ‘tinkerers’, ‘geeks’, ingenieurs enz. duidelijk een open blik op de toekomst en zijn ze helemaal niet zo pessimistisch als sommige kranten (of politieke partijen) laten uitschijnen. Ook had ik het genoegen wat te ‘stichelen’ met Anthony Liekens, dé goeroe hier te lande wanneer het op IoT (Internet of Things) aankomt of, zoals dat heel vroeger heette: Jongens en Wetenschap.

Even terug naar de foto van Sneeuwwitje hieronder. Toevallig had de weekendeditie van de Standaard een middenpagina vol foto’s van Herman Van den Boom, een fotograaf die in illo tempore wel eens mijn pad kruiste. Ik meende een verband te zien maar de foto’s van Van den Boom zijn al te gemakkelijk en Kotzans tekst beschrijft precies iets anders dan de foto’s. Lees maar, er staat niet wat er staat. En architectuur van de intimiteit? Een stoel/barkruk is misschien aartsmoeilijk om te ontwerpen maar blijft toch min of meer een gebruiksvoorwerp. En nog: naar mijn idee is het weinige ‘positieve’ dat je van prostitutie kan zeggen dat het een zekere therapeutische waarde heeft maar meer ook niet. Wat een mens al kan meemaken door modern te reizen.

Modern reizen: Boechout Provinciesteenweg

Modern reizen: Boechout Provinciesteenweg zomer 2016

 

Modern reizen: Herman van den Boom in de Standaard 24-25/7/2016

Herman Van den Boom in de Standaard 24-25/7/2016

St Petersburg: дикие и вкусный …

blacksquaremalevich[verkorte maar tevens constructivistische versie St Petersburg]

St Petersburg: ‘t is daar niet min en het lijkt wel of de Pitertsy (zo heten de inwoners van Piter, aka St Petersburg) het feesten niet kunnen laten. Losbandig en ongegeneerd met een loeiharde geluidstrack, blitze karren (de favoriet is een dikke Merc), overal paffers/boozers en op de koop toe zien de vrouwen eruit als aerodynamische lustobjecten en de mannen als regelrechte pooiers of schlemielen zo weggelopen uit een satire van Gogol. Maar even terug naar het begin …

Een aangenaam treintochtje naar Schiphol, door de grotendeels automatische controle, alles relaxed behalve de handbagage waar toch enig bepotelen aan te pas kwam. Tip: eet niet van de slappe would-be pizza.  Iedereen is voorkomend en rustig.

Tegen zes uur ‘s staat Mihael klaar – de eigenaar van een sjiek appartement en wellicht het best bewaarde geheim van St. Petersburg – , er is iets met schoenen (die moeten vanaf de ingang uit en daar kan ik me wel iets bij voorstellen – zeker in de winter – maar vandaag is het warm, dus schoenen uitdoen). Eten in de Angleterre op de hoek [slappe bediening], een eerste blik op de Neva over de brede brug gewandeld. So far, so good.

Rocking at the malayamorskayaL

Rocking at the Malaya Morskaya St. Petersburg

Vrijdag: ontbijt in de Dekabrist, kleine porties maar lekker, ~ hongersnood 1941-45? Het leven is 2 tot 3 keer zo goedkoop als hier. Later torenklimmen in de Isaacskatedraal. Van boven uit volgen we een brand in de vlakbij gelegen manège. Tijdelijke zwakte wegens bevangen door rook en trappenklimmen. Naderhand op zoek naar fietsen, hapje in de Singer boekenwinkel, een boottocht van een uur (rekensom: 30 passagiers x 800 roebel x 10 uur per dag). Haha, er waren daar blote mannen aan het zwemmen, en vervelend Russisch gezaag (tip: oorstopjes meenemen). Later een burger in de buurt. Eetbaar maar onhandige garçons en verkeerde timing. Vroeg erin.

Zaterdag: fietsen vanuit de Friends, beetje mislukt wegens geen enkel fietspad, slechte fietsen en moordend verkeer. Poco heavy tijdens fietsen op een soort autostrade.

bike hire with wall art

bike hire with wall art

Kerkhof Ithkvin met strijkkwartet Tchaikovsky, vriendelijke mensen alweer – Borodin en Dostojewski – beetje te religieus sfeertje: kassa bemand door pastoors plus openlijk biechten verkopen – veel kruisjesmakende oude besjes en bedelaars.

absolutie te koop

absolutie te koop

Lekkere hap in de Mickey & Monkeys. Ruwweg geteld is het leven hier twee tot drie keer goedkoper dan bij ons.
‘s Avonds een hap in de Blok. Hier komen de chique Russen laten zien hoeveel roebels ze hebben. Malevichs schilderijen op grote LCD’s, afgewisseld met Chagall: prachtige beelden in een even constructivistisch decor. Het is hier naar Russische normen peperduur maar zelf hebben we voor ongeveer 120 € Sakhalin oesters (nu is het duidelijker waarom de Russen dat eilandje zo verdedigen tegen de Japanners), twee superdikke en perfect gebakken biefstukken met verse spinazie en aardappeltjes plus wijn, water en dessert met koffie achteraf. Bij ons waren we in deze setting minstens het dubbele kwijt. Terug met de metro.

The General Victory Day

The General Victory Day

Zondag valt helaas tegen wegens tijdelijke zwakte [zonneslag! het vliegend!]. Buiten zijn de voorbereidingen voor morgen bezig: overal tentjes, podia en repetities voor 9 mei, Overwinningsdag. We zijn benieuwd!

Maandag 9 mei: Victory Day: overmatig druk – tienduizenden mensen doorkruisen de stad.

Ontsnapt uit het gewoel en per taxi naar Erartra = een museum en galerie samen onder één dak: concept werkt niet echt.  Goeie foto’s: Schapiro [Amerikaans fotograaf – de moeite]

‘s Avonds magistrale uitvoering van Shostakovich 7de Leningradski in de Philharmonia -> voor de volhouders wegens bijna 80 minuten lang en de gigantische bezetting en luidheid van het orkest.

Philharmonia St Petersburg

Philharmonia St Petersburg 9/5/2016 Victory Day Shostakovich No. 7

 

Dinsdag: meer tijdelijke zwakte maar ‘s avonds uitgerust naar Mariinsky voor Aïda. Ze waren daar in hun 233ste seizoen! Erg klassiek maar bleef boeien. Tip: huur een toneelkijker.

waiting at the Mariinsky

waiting at the Mariinsky

Woensdag: General Staff Building Здание Главного штаба van de Hermitage. Nieuw gebouw neergepoot tussen twee andere galerijen middels een overkapping over de binnenplaatsen. Verwelkomd door installatie van Kabakov en dan door naar de Morosov-collectie -> superieur, absolute must: Monet, Picasso, Matisse en Malevich [het enige nog helemaal intacte Black Square] -> fotosessie helemaal onderaan.

‘s Avonds: chat vanuit de Mansarda [Westerse stijl restaurant vlakbij de Isaacskatedraal]

‘Lekker! Er zitten wel een stel ongemanierde Amerikanen langs ons – heb stopkes in mijn oren!’

‘…Gewoon even Putin bellen!’
‘Yes yes die zou er wel korte metten mee maken – ik heb al een stinkeye geprobeerd maar het helpt niet – go figure’

En ‘s anderendaags vanaf Pulkovo, wachtend op de terugvlucht:

‘Bwa ja, overal goeie WiFi maar ge houdt het niet voor mogelijk: daarnet kwamen die maniakale Amerikanen van gisteren voorbijgespurt om met veel tamtam bijna hun vlucht naar Londen te missen. Ze zijn weg nu!’ Wij ook.

St Petersburg: stilleven in trappenhal

St Petersburg: stilleven in trappenhal

My review from booking.com:
Mijn ‘bespreking’ op booking.com:

St Petersburg: дикие и вкусный …

St. Petersburg is soaked in music and visual arts. Book early for the Philharmonia and/or Mariinsky or hang around, there’s always someone selling his/her tickets. Visit Tchaikovsky’s grave, the General Staff building (Hermitage), Nevsky Pr. (Singer building and lovely CD-shop at no. 32), Eratra ‘museum’, climb Saint Isaac’s Cathedral etc etc …

We had breakfast at the Dekabrist, lunch at the Mansarda and dinner at the Blok on different days or cooked a meal in our apartment (Malaya Morskaya 21 -> exceptional!).

Cons: uneven pavements, loud and dangerous traffic, uneasy feeling because of too many armed police in streets [probably due to Victory Day], many drunks in public spaces, taxi drivers rip you off (tip: ask a Russian to call a taxi on your behalf or use metro/bus)

In a few days a blog will be ready at gysenbergs.be [in Dutch]

Endorsed Saint Petersburg for:
Museums Architecture Ambiance City Walks Culture

Hilde at Hermitage

Hilde at Hermitage photographing Black Square and me

St Petersburg Hermitage Malevich and me

St Petersburg Hermitage Malevich and me photographing Hilde and some photographers in the background

 

‘Modern reizen’ en fotografie in Parijs, Antwerpen en Amsterdam

Ondertussen is mijn schoenendoos met schrijfsels en knipsels over Parijs al goed gevuld. Tijd voor een selectie ‘Modern reizen’ en fotografie in Parijs, uitgebreid met Antwerpen en Amsterdam.

Het gebruiksgemak van het Thalys online ticketsysteem verbetert er niet op maar het blijft mogelijk om voor 58 € per persoon op-en-af te sporen. ‘s Donderdags reizen werkt blijkbaar het best en is gelijk voor veel musea de rustigste dag. Voor de rest kwam een gratis kaartje van Parijs van pas.

Het Centre Pompidou was goed voor Henri Cartier-Bresson, icoon van de fotografie en aanstoker van Magnum, het fotografenbureau waar elk rechtgeaard fotograaf alleen maar bewondering voor kan hebben. Hoogstens vijf minuten aanschuiven en net niet te veel volk maakt een bezoek aan de omvangrijke tentoonstelling (500+ foto’s) wat draaglijker. Invloeden van in het begin van de fotografie, perfecte composities, dan een surrealistische periode vervolgens politiek geëngageerd [revolutionair en Communist], WO II krijgsgevangene – ontsnapt na 3 jaar – om via fotoreportages [en films] over de hele wereld in een soort cyclus terug te komen tot beschouwende, occasionele beelden en zelfs potloodtekeningen.

De tentoonstelling is gedetailleerd maar tegelijk voldoende overzichtelijk en bevat zowat alle ‘must-see’ beelden. Het valt telkens weer op hoe – zonder dat veel fotografen het geeneens zelf wisten – de onderwerpen en manier van fotograferen veranderden onder invloed van de tijdsgeest. Kijk zelf, eentje van HCB naast eentje van ‘yours truly’ uit 1972:


Iets wat ik nog niet direct ontdekt had: het Pompidou heeft een ruime, vrij toegankelijke bibliotheek. ‘Vrij’ als in ‘gratis’ en dat maakt dat op een normale dag het al gauw meer dan een uur aanschuiven is om binnen te geraken. Niet getreurd: 60-plussers lopen zo door naar de boeken via de uitgang op de mezzanine achteraan in de grote inkomhal van het CP.

Een beetje verder – in la maison européenne de la photographie – heeft Martin Parr iets aangericht met Parijs zelf. Ogenschijnlijk kost het niet veel moeite om boeiende onderwerpen te fotograferen in zo een grote stad. Toch stak Parr er twee jaar werk in en het resultaat is er naar.

Parr is een sarcast maar op een uiterst intelligente manier. Elke foto genereert een kleine, vrolijke aha-erlebnis. Het voorbeeld hieronder zegt alles.

Paris plage Martin Parr 2012

Paris plage Martin Parr 2012

De hoogst originele catalogus dient tegelijk als luxe metroplan, hij is een stuk goedkoper bij Amazon, net als de HCB catalogus.

Even later in het FoMu, Antwerpen was het meteen raak: Adam Broomberg en Oliver Chanarin zijn twee kleppers die nauwelijks nog foto’s maken maar ze gebruiken in een concept. Hun blasfemische ‘Holy Bible’ is een meesterstuk. Op het eerste gezicht is het verschietachtig een bijbel op tafel te zien liggen, maar eenmaal opengeslagen is de combinatie van rood onderstreepte tekst en beelden uit ‘The Archive of Modern Conflict‘ genoeg om een soort klik te veroorzaken om het (ingewikkeld) verband te begrijpen – zo ongeveer toch.

Een ander werk bestaat uit een rol fotopapier, uitgerold, vervolgens 20 seconden lang belicht en terug in de doos gestoken in een woestijn in Irak waar het duo als ‘embedded journalists’ werkte.

Of de geschiedenis van de fotografietechniek om iets als racisme aan te duiden. Statements te over.


Het nieuwe Stedelijk in Amsterdam lijkt op de onderkant van een gigantische rondvaartboot. Het heeft een fraaie collectie representatieve stukken uit de moderne kunst, goed gedocumenteerd en met niet te veel van het goede. Voorts presenteert het museum een verdienstelijke afdeling design. Definitief voordeel: fotograferen is toegelaten alhoewel er soms mensen zijn die onbeheerst tientallen foto’s nemen, meestal met hun mobiel en daarbij vergeten het geluid af te zetten. Het was alweer een donderdag met weinig volk ondanks onheilspellende berichten over lang aanschuiven. Misschien had het stralende weer er iets mee te maken want iedereen had postgevat op het immense Museumplein.

Van Jeff Wall zijn monumentale reclamebakken had ik ‘The Invisible Man’ al gezien. Toen hing het werk in een kleinere en donkerdere ruimte en dat leek meer indrukwekkend. De andere werken in het Stedelijk waren zoniet nog vreemder door de levensgrote afdrukken, op speciale film en fotopapier (dia, LightJet en zw/w gelatine zilverdruk) – heel realistisch en haarscherp tot in de hoeken. Sommige zijn tot in de details geënsceneerd, andere zijn dan weer helemaal toevallig ontstaan.

Later meer over het Stedelijk, er was daar van alles te doen …