Jonathan Franzen: ‘Freedom’: vierdubbel en dik bovenop

Het boek van Jonathan Franzen heb ik nu al een tijdje uit maar het verhaal achter de verschillende exemplaren die de ronde doen, is de moeite. Volgens de auteur deugde de eerste druk niet en inderdaad, af en toe sloeg de zetduivel toe en ook de bladspiegel was allesbehalve aangenaam omdat de letter- en woordspatiëring soms niet klopte.

Nu ja, na heel wat heen-en-weer mailen met HarperCollins, kwam hier een nieuw maar onderweg helaas beschadigd boek toe. DHL mailde en telefoneerde erop los en het nettoresultaat was dat de bestelvrouw hier even later met twee intacte, gloednieuwe exemplaren op de stoep stond. De voorraad ‘Freedoms’ ziet er nu als volgt uit: één misdruk zonder titelpagina want die moest ik terugsturen om een nieuw boek te krijgen, ééntje met een gedeukte kaft en twee nog naar drukinkt ruikende, perfecte exemplaren.

Het boek zelf is een absolute aanrader. De laatste jaren heb ik – op Updike en Roth na – niks beters gelezen. Wacht niet op Sinterklaas of de Kerstman maar stap nu naar de bibliotheek/boekhandel of trek uw kredietkaart en mik met uw browser naar Amazon of Proxis/Azur.

vierdubbel en dik bovenop Jonathan Franzens 'Freedom'

Het kan niet op: Gauguin in Tate Modern.


Verleden donderdag in Essen (Zollverein) en Keulen (Ludwig) en drie dagen later al naar Londen waar in het Tate Modern een Gauguin-tentoonstelling opende, het kan niet op.

Met de Eurostar is het een fluitje van een cent om op nauwelijks 2 uren van Brussel naar hartje Londen te sporen. Eenmaal aangekomen in St. Pancras brengt de Circle Line je in geen tijd naar de Millenium brug recht tegenover het Tate.

De tickets lagen al klaar, erg handig om de aanschuivers voorbij te steken maar ook nodig want losse tickets zijn er wel maar ze zijn zodanig gerantsoeneerd dat je er pas op eind van de dag mee binnen geraakt. Het aantal bezoekers is namelijk beperkt per tijdsvenster om iedereen toe te laten al dat moois in de meest comfortabele omstandigheden te aanschouwen. Ik verschoot toch even omdat het de eerste keer was dat mijn leeftijd recht gaf op korting:

60+ ticket hèhè ...

Eenmaal binnen daagde het ons dat de Multimedia Guides waar iedereen mee rondliep eigenlijk vermomde iPods waren en waarempel, ik kon de hele gids in een mum van tijd naar mijn eigen iPod downloaden.

De tentoonstelling zit geweldig knap in elkaar middels een onderverdeling in een tiental thema’s gaande van ‘Identity and Self-Mythology’ over ‘Drawings’, ‘Landscape’, ‘Martinique’, ‘Sacred’, ‘The Eternal Feminine’ tot ‘Titles and Teller of Tales’. Iets voor en iets na het midden van de tentoonstelling zijn twee aparte zalen ingericht met documentatie over de tijdsgeest van eind 19de eeuw plus een schat aan authentieke handgeschreven brieven, boeken, artikelen enz. Heerlijk om rustig te bekijken en te lezen. Het is duidelijk dat hier immens veel opzoekwerk en studie in gekropen is.

De schilderijen zelf hebben een eigenaardige uitwerking op het gemoed van de toeschouwer. Deels geven ze een bevreemdend gevoel maar sommige zijn zo pakkend dat je er moeilijk van weg geraakt of er even terug naar toe wandelt om nog eens te bekijken. Dat was ook goed af te lezen van de gelaatsuitdrukkingen van de bezoekers. Maar probeer zelf een indruk te krijgen:

Reclining Tahitian Women

Where are you going?

Alles bij elkaar waren er al gauw drie uren voorbij eer we uiterst tevreden en sterk onder de indruk weer naar buiten kwamen. De tentoonstellingscatalogus en een paar grappige parafernalia verwisselden van eigenaar.

Even een luchtje scheppen, hapje eten en we waren weer op weg, ditmaal te voet en gps-gewijs, richting Covent Garden om de nieuwe Apple Store te checken. De Apple TV versie 2 en iPhone G4 waren – althans voor mij – de ‘highlights’.

Minder druk was het bij Foyles, de boekhandel aan Charing Cross waar we altijd eens binnenwippen. Ze zijn er ondertussen een heel stuk op verbeterd: waar de zoekende boekenliefhebber vroeger tussen stoffige rekken en nauwe gangetjes moest manoeuvreren, is er nu meer ruimte, een heuse infobalie en een kassa op elke verdieping. Verder hoef je geen ‘voucher’ meer te vragen om überhaupt een boek te kunnen kopen. Grappig detail: het boek van Franzen waar in vorige blogs al sprake van was, lag nog warm van de drukpers in een verbeterde eerste druk opnieuw op het schap.

Vervolgens met de Underground terug naar Tate voor een gesofisticeerd diner op de 8ste verdieping. Het restaurant is geen toeristenval zoals er zoveel zijn tussen Covent Garden en Charing Cross, het uitzicht is adembenemend en gegeven de locatie en de kwaliteit van het eten, viel de schade best mee.

Terug richting St. Pancras met de Circle Line, even verpozen in de luxueuze wachtruimte van St. Pancras, door de tunnel sporen, auto oppikken in Brussel Midi en tegen middernacht waren we weer thuis. Alles bij elkaar waren we precies 19 uren van huis waarvan het reizen zelf 7 uren opsoupeerde. Ongetwijfeld voor herhaling vatbaar maar eerst nog naar Monet in het Grand Palais (Paris).

Murphy strikes (twice)

Murphy – de god van de jamooks – dacht gisteren toe te slaan op een wel heel bijzondere, bijna symmetrische manier. Aan de ene kant heel literair en aan de andere kant heel laag-bij-de-gronds.

In een vorig verhaal stond al uitgelegd hoe moeilijk het was om de bestseller ‘Freedom’ van Jonathan Franzen te pakken te krijgen en hoe uiteindelijk een mooi gebonden exemplaar uit de eerste druk vanuit de UK aankwam. Nu had ik al gemerkt dat hier en daar de zetduivel toegeslagen had in dat overigens briljante boek. Dat is irritant maar begrijpelijk in een kanjer van bijna 500 bladzijden die de uitgever hoogstwaarschijnlijk in recordtempo had laten drukken. Amazon stuurde gisteren een mail dat ze de hele uitgave terugroepen – zoals dat met defecte auto’s gebeurt – en dat de eigenaars een gratis nummer moeten bellen om de zaak in orde te brengen. Gratis bellen naar een 0800-nummer in het buitenland lukt niet vanuit België. Dan maar per e-mail en inderdaad ja, een paar dagen later wist HarperCollins, de uitgever van het boek, me te berichten dat ze een lege verpakking met gratis retour zouden opsturen waarna mijn nieuw boek natuurlijk nog moet terug komen.

Een heel ander verhaal was de levering van een glazen douchedeur. Na jarenlang geteisterd te zijn geweest door een goedkoop plastieken gordijn dat onverwacht en heel onaangenaam koud tegen het blote lijf kwam kleven en bovendien lekte als een zeef, was het hoog tijd voor iets nieuws. De plaatselijke Gamma levert mooie deuren van een betrouwbaar merk tegen een redelijke prijs en na een dikke week belde een vriendelijke mevrouw met de melding dat de deur klaar stond. Na een kleine expeditie Gammawaarts, sleurden we het loodzware ding naar boven. Dat de montage-instructies meer leken op ‘De Da Vinci Code’ deed me niet direct vermoeden dat er meer aan de hand was. Na heel wat hoofdgekrab begon het eindelijk te dagen: de leveringsbon vermeldde wel het juiste type maar op de verpakking stond een ander nummer. Bij de Gamma hadden ze simpelweg twee deuren verwisseld. ‘s Anderdaags kreeg ik een gratis bestelwagen en hulp bij het opnieuw verwisselen van de gevaartes. Diezelfde avond nog stond, ondanks de cryptische handleiding, de nieuwe deur erin en kunnen we nu heel comfortabel onder de douche zonder overstromingen of een ijskoud douchegordijn tegen het vege lijf.

Koop eens een boek …

Al sinds Amazon boeken verkoopt via het internet, komen er hier met de regelmaat van de klok pakjes aan met porties broodnodige literatuur, kwestie de immer aanwezige leeshonger te stillen. Om mijn steentje bij te dragen aan het verslaan van de economische crisis, dacht ik nu eens bij de plaatselijke boekhandel inkopen te doen.

Op de bestsellerlijsten prijkt alom het boek ‘Vrijheid’ van Jonathan Franzen en omdat ik sinds mijn jeugd boeken in hun oorspronkelijke taal ben beginnen lezen wegens goedkoper, vraag ik aan de kassa naar de Engelse uitgave. Hm ja, die had ze wel eens verkocht maar of ik toch maar even naar de info wou gaan. Daar zat een naarstig werkende bediende die me nogal kortaf meldde dat ze ‘dat niet deden’ ondanks hun toch redelijk goed gevuld rek Engelstalig. Verwachtingsvol bleef ik nog even staan. Misschien konden ze het boek bestellen of was het verkrijgbaar in een ander filiaal? Geen antwoord, de man bleef hardnekkig naar zijn beeldscherm staren. Met een vriendelijke groet nam ik de vlucht.

Nu ben ik bereid veel te ondernemen voor een goed boek. Na enig speurwerk, bleek het voorradig in een grote boekhandel in Eindhoven en vermits we dan ook een bezoekje konden brengen aan onze dochter in Den Bosch, trok ik op pad met mijn significante andere. Prachtige boekhandel daar in Eindhoven: enorme voorraad ook Engelstalig. Maar het boek van Franzen was nergens te zien. Bij navraag bleek dat de vermelding ‘op voorraad’ op hun website in dit geval duidde op de exemplaren die bestemd waren voor reserveringen. Ik greep weer naast mijn boek.

Bij onze thuiskomst heb ik onmiddellijk, zoals vanouds, mijn voorraad ingeslagen bij Amazon en nu – nog geen week later – staat de postbode weer voor de deur met een pak boeken die niet alleen goedkoper zijn maar ook altijd op voorraad. Natuurlijk mis ik wel het persoonlijk contact met de boekverkoper maar eerlijk gezegd, onvriendelijkheid en foutieve informatie kan ik missen als tandpijn. En de plaatselijke economie zal er zonder mij ook wel bovenop komen.