de Verbeke Foundation — deel 1

Geerts, Leo / Verknipte schrijvers, z.j.

Geerts, Leo / Verknipte schrijvers, z.j.

Mijn significante andere is bij Femma, de vroegere ‘Vrouwengilde’ en hun ledenblad belooft meer tijd en geluk te brengen voor vrouwen, mannen en iedereen daartussenin. Dit keer zat er een item in over de Verbeke Foundation [1], een openluchtmuseum waarvan de privé-eigenaars Geert Verbeke en Carla Lens stellen dat de strook grond even ten noorden van afrit 11 op de E34 in Kemzeke, de grootste collectie kunst in open lucht bevat in Europa.

Verbeke was de niet-onbemiddelde baas van een transportbedrijf. Dat verklaart wellicht zijn liefde voor machines en rollend materiaal dat her en der verspreid staat. Het loont de moeite het gigantische terrein eens te bekijken op de Google-kaart [2]. Verschillende massieve kunstwerken zijn er duidelijk te zien. Er doet ook een anekdote de ronde dat hij, toen hij in de Verenigde Staten was, een typisch houten huis te koop zag staan voor een prikje ($ 1000). Dat kon hij niet laten liggen en hij liet het minutieus afbreken om het vervolgens als kunstwerk te reconstrueren op zijn vroegere werkplek.

Eens aangekomen overschouwden we het enigszins verroeste en verwilderde uitzicht aan de ingang: een donkere tunnel door een aantal 90-voets containers met daarachter een overweldigend paradijs – buiten en binnen in loodsen en serres – van assemblages, collages en bio-kunst van gevestigde kunstenaars maar ook – en veelal – van jong ‘Sturm und Drang’ talent.

In een notendop: we hadden tijd te kort, misten de uitgebreide bookshop en heel wat goed verstopte kunst en we moesten vertrekken wegens mijn pijnlijke voeten en een immense ‘overload’ aan indrukken en esthetisch genot. Conclusie: neem een abonnement want terugkomen is een must. Deel twee van dit blogje volgt, zeker weten.

Christiaens, Benoit / El Santo Secreto, 2017-2018

Christiaens, Benoit / El Santo Secreto, 2017-2018

Opstaele, Raphael August / Phoenix, 1982-1984

Opstaele, Raphael August / Phoenix, 1982-1984

ART MACHT FREI / Happy Famous Artists, 2002

Happy Famous Artists / ART MACHT FREI, 2002

Van Hove, Eric / Dorigin, 2016

Van Hove, Eric / Dorigin, 2016

Art Orienté Objet / En Cas d’empoisonnement, 1993

Art Orienté Objet / En Cas d’empoisonnement, 1993

[1] alle info na de klik [opent in een nieuw venster]
[2] de Verbeke Foundation op de Google-kaart [opent in een nieuw venster]

de Condroz

Een post vanuit de culturele woestenij waarin we nu beland zijn. Het is een verslagje van een bezoek aan een fototentoonstelling ‘nouvelles vagues’ in de Walen tijdens de ‘zomer’ van 2021. ‘t Was de moeite, ongetwijfeld.

De Condroz deed me meteen denken aan een aardrijkskundeleraar 60 jaar geleden, die had het over een vruchtbare en rijke streek ietwat ten zuidwesten in de provincie Luik. Het is een uur rijden naar Modave alwaar het gemeentebestuur om de twee jaar een substantiële fototentoonstelling organiseert, nu al voor de 10de keer. Een biënnale dus [1].

Ondanks dreigende regen en recente waterbommen die de omgeving rampspoedig teisterden, klommen we fluks de fiets op aan de fameuze RAVel126 route.

Tegen de muren van vergane industrieën, buiten aan de rotsen en in half verwaarloosde kerken hing veel schoolwerk in dikwijls monochrome tinten en steevast op zwarte ‘dibond’ [2] geplakt. Op de relingen van vele brugjes onderweg waren prints met metalen oogjes en ijzerdraad vastgemaakt. ‘t Kan blijkbaar goed tegen de regen ook omdat de hele tentoonstelling maar een maand open is en dan nog alleen tijdens vijf weekends.

Iets speciaal waren de collages van Katrien De Blauwer: het zijn uitgeknipte offset prints uit tijdschriften die op een bijzonder compositionele wijze aangebracht zitten in een zwart kadertje. Haar werk is gelijk een mooi voorbeeld van hoe in de hedendaagse fotografie camera’s soms helemaal ontbreken.

Om maar weer eens een cliché te gebruiken: de natuur was dikwijls mooier dan de werkjes maar in combinatie met de foto’s en het contrast met oude, net niet vervallen industriegebouwen en geseculariseerde kerken en met een flinke plensbui erbovenop, was de hele tocht absoluut de moeite waard. Tot over twee jaar.

vergezicht langs het RAVel126 fietspad in de Condroz nabij Modave

[1] link naar de Xe biennale de photographie en Condroz
[2] een achtergrond van plastiek ipv karton waarop de foto geplakt zit

zomer 2013

Tegenwoordig is het een uitstekend idee om met alle mogelijke middelen je privacy te beschermen tijdens het ‘surfen’ doorheen de krochten van het internet maar hoogst zelden glipt er toch publiciteit door en zo kwam het dat ik – aangetrokken door een zelden gezien gebrek aan dt-fouten – inging op een advertentie van de familie Kirst-Kerkhoed uit Friesland teneinde hun appartement te huren op het immer zonnige Tenerife. De omschrijving had het over ‘geen druktemakers’ en ‘rust’ en ‘gelegen vlakbij de Costa del Silencio’. Wat heeft een mens meer nodig om de nu al beruchte ‘zomer’ van 2013 te verslaan?

Vijf jaar geleden zworen we van-ze-leven-lang niet meer te vliegen met Ryanair nadat een bijzonder grof gebekte baliebediende (tevergeefs) probeerde ons te verhinderen op het vliegtuig te stappen wegens 100 gr. teveel bagage. Helaas, AirBerlin en Germanwings bleken drie keer zo duur en na verschillende sprongen door eindeloze Ryanairhoepels, rolden er twee retours Charleroi-Tenerife uit de printer voor net iets meer dan 200 €.

Toch betrouwde ik de zaak niet helemaal en ja hoor, Ryanairs tactiek om de prijs van een ticket meer dan te verdubbelen bestaat erin om met behulp van een kartonnen doos te testen of je zorgvuldig gepakte ‘cabin bag’ net niet een ietsie pietsie te groot is. Het gaf tegelijk een gênant en onbehaaglijk gevoel om de keurig geklede en leuk uitziende dames van Ryanair – duidelijk tegen hun goesting – de wachtende rij vlieggasten te zien lastigvallen met hun half versleten kartonnen attributen. Maar goed, zonder absurde toeslag landden we heelhuids middenin het toeristisch centrum van het Canarische eiland.

Het appartement van de Noord-Nederlandse familie lag net onder de route van in grote getale landende jets, een buur had dag en nacht een alarmsysteem in werking dat luide spraak nabootste en het ontbreken van airco zorgde voor broeierige, slapeloze nachten. Na hoog opgelopen spanningen namen we de vlucht naar een nabijgelegen hotel waar voorbijrijdende auto’s ons even efficiënt uit onze slaap hielden.

Dat de hele zaak niet op een complete fiasco uitdraaide was te danken aan de buitenaardse schoonheid van het Parque Nacional del Teide. Op de wandelpaden (en enkel daar!) was er geen enkele toerist te zien en de bijna absolute stilte deed ons de druktemakers en de Costa del ‘Silencio’ vlug vergeten. Zomer 2013? [holle lach …]

Los Abrigos, Tenerife

Los Abrigos: vissersdorp vlakbij Reina Sofia Airport, Tenerife

el Teide, Tenerife

Tenerife: deel van een buitenaardse wandeling aan de el Teide vulkaan.

Jan Fabre slaat de nagel op de kop in Kröller-Müller op de Hoge Veluwe …

… en veroorzaakt heel wat deining met zijn Hortus/Corpus. Zelf schrok ik me een hoedje toen mijn blik quasi toevallig op een levensecht figuur viel die – tussen marmeren grafzerken gelegen – een knots van een stijve laat opstijgen. Daarmee was de toon gezet. Begrijpelijke referenties, compact maar met oneindig uitdeinende betekenissen, schitterende schoonheid (vooral de bronzen beelden) en vol humor, soms ook in contrast met het erg serieuze gastmuseum: de 18 werken binnen en 5 buiten houden je een hele poos bezig. Daar komt nog de vaste collectie bovenop met een aantal uiterst fraaie van Goghs, Picasso’s en ouder werk.

Jan Fabre is een kunstklepper van ongezien niveau met een tomeloze fantasie en superb vakmanschap. Net nu krijgt hij weer kweddelen met de pers wegens al te lauwe kritiek op zijn boek, maar ach – hij kan het zich permitteren.

Het Kröller-Müller Museum ligt op een kleine twee uur noordwaarts rijden, grotendeels over de E50 tot net iets voorbij Arnhem midden een prachtig natuurpark, de Hoge Veluwe. Vanaf de parking Hoenderloo is het nog 5 km. fietsen. De auto kan ook dichterbij maar dan stijgt het parkeergeld van 2 naar 6 € en mis je een ontspannen fietstochtje. Een toegangskaartje voor park én museum kost 18 €. Dat lijkt veel maar voor een hele dag artistiek vermaak op topniveau valt het best mee, fietsjes inclusief.

de Kielparkblokken – deel 2

Het eerste gedeelte van de Kielparkblokken wandeling ligt rond de Jan de Voslei – de blokken in deel 2 staan tussen de Sint-Bernardsesteenweg en de Emile Vloorstraat. Ondertussen wees de woordvoerder van de Vlaamse Maatschappij voor Sociaal Wonen (VMSW) me naar nieuwe wandelwijzers. Absoluut de moeite! Een afdrukbaar stratenplan maakt de hele verkenning wat makkelijker. Doorklikken op de foto’s voor glorieuze HD en hier staat een interactieve kaart.

de Kielparkblokken – deel 1

Na de ontdekking van de Boris Beckerfoto’s, was ik danig onder de indruk van de woonblokken op het Kiel. In het halfduister waren die weliswaar nauwelijks zichtbaar maar enige tijd later had ik de gelegenheid al een gedeelte van het Kielpark te fotograferen. De volgorde is die van de wandeling van de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij [pdf]. Alle foto’s bevatten heel precieze gps-coördinaten van mijn standpunt tijdens het fotograferen. Hoge resolutie na een klik op de foto. Dit is deel 1 van de Kielparkblokken, deel 2 is ondertussen ook klaar.

tocht geprojecteerd op de Bayreuth-kaart

— click on map for bigger size image —
Mohamed Aït Hamza & Herbert Popp:
Wanderkarte “Kultur-Trekking im Dschebel Saghro” (Südmarokko)

Thematische Karte im Maßstab 1 : 100.000, mehrfarbig
2004. 94×105 cm, gefalzt, mit einem Erläuterungstext “Kultur-Trekking im Dschebel-Saghro” (ergänzt durch 12 Farbfotos), 4 Themenkästen und 5 Ortsplänen auf der Rückseite. € 15,-. ISBN 3-9809181-2-2
Herbert Popp
Touristische Karten als landeskundliche Produkte
Das Beispiel des Dschebel Saghro (Südmarokko) Reiseführer, Exkursionsführer und touristische Karten sind geographischlandeskundliche Produkte, die als Angebote für kulturell interessierte Leser hohe Akzeptanz aufweisen. Der Beitrag plädiert am Beispiel einer Karte mit landeskundlichen Informationen zum “Kulturtrekking im Dschebel Saghro (Südmarokko)” dafür, dass der Typ des letztgenannten Produktes als Nebenergebnis wissenschaftlicher Arbeit konsequenter als bisher verfasst werden sollte.

als dit geen egotrip is …

… tik ‘saghro morocco’ in de almachtige Google en de twee eerste hits komen uit bij mijn eigenste fotogalerie over de trektocht die we begin april maakten in het zuiden van Marokko. Hoelang dat gaat duren weet ik niet want de reisbureau’s die dit soort tochten organiseren zullen het niet graag zien.

Zelf sta ik er ook van te kijken maar moeilijk is het niet. Bij Google en de andere zoekmachines is het een kwestie van ‘taggen’. Echte ‘taggers’ vliegen bij ons achter de tralies of krijgen een flinke boete door de ‘beschadigingen’ (lees graffiti) die ze aanbrengen op muren, vitrines enzovoort. Bij zoekrobots is ‘taggen’ zondermeer noodzakelijk of Google ziet niet eens wat er gebeurt op de fantastische site die zojuist op het net kwam.

‘Taggen’ is niet moeilijk: er zijn diverse systemen maar even zoeken op ‘metatag’ levert voldoende stof om met het ‘taggen’ (sporen nalaten?) te beginnen. De kunst zit ‘m in het vinden van originele zoektermen en die overal waar mogelijk aan te brengen. In het fotoprogramma waarvan sprake in het begin van dit stukje, is er een veld voorzien speciaal als lokaas voor Google. Gewone internetpagina’s voorzien van zoekwoorden is al even gemakkelijk. Doen dat ‘taggen’!

meer foto’s

overzicht van de hele tocht Jebel Saghro

kaart met hoogtelijnen

kaart met hoogtelijnen

total length: 93,5 kms
organisation Belgium: Anders Reizen
organisation Morocco: Kasbah Itran
photo equipment: Sony R1 and Nikon Coolpix 8400 with 12G CF cards
gps: Etrex Legend with Morocco topo map
music: 8G Apple iPod nano with Sony MDREX90LP with Lv Beethoven and JJ Cale
water supply: 2 Sigg bottles 1 liter each
bag: the North Face Sport Hiker Molten Red
heart rate monitor: Polar A5
ear plugs: Ear Planes


— click for pictures —

zevende dag Jebel Saghro

Vanwege de ochtendkou staan we wat later op, zodra de zon achter de bergen vandaan komt. Ons koesterend in het zonnetje genieten we van het ontbijt. Dan breken we de tenten op en gaan weer op pad, omhoog naar de laatste pas, Tizi Iferd (2485 m), temidden van een klein bos van jeneverbesstruiken, een zeldzaamheid in deze streek. Boven op de pas genieten we van de nog steeds wonderschone Hoge Atlas. Een lange afdaling brengt ons naar Tislit n`Ourzazan (1850 m). Het landschap is vlakker met veel zand en geeft je de sfeer al bijna in de woestijn te lopen. Toch zitten we nog steeds boven de 1600 m. In Tagdilt slapen we de laatste nacht in een gîte, een tot herberg ingericht groot Berberhuis. Hier rollen we onze matjes en slaapzakken uit op de met Berberkleden bedekte vloer. ’s Avonds nemen we afscheid van onze begeleiders die ons met hun gezang en trommelmuziek bedanken. [tekst Anders Reizen]