Nu de solden achter de rug is en iedereen de meest fantastische koopjes heeft kunnen doen, is het effect van de dolle jacht op kleren weer duidelijk zichtbaar in het stadsbeeld. Vandaag nog kwam ik een mevrouw tegen gehuld in een gifgroen bloesje met daarop een donkerbruine jas en g-dbewareme een jeans met botten eronder. Bovendien had ze nog een sigaretje bij de hand. Aangestoten, zeggen ze hier, zo liep ze erbij. ‘t Zag er nochtans niet goedkoop uit.

Nu ja, dat bracht me weer op een oud idee van in de tijd van ‘s lands begrotingstekorten. Het gaat als volgt: een ploeg mode-experts met bijvoorbeeld Van Beirendonck op kop, gaat de baan op om iedereen te taxeren op kleding. Elegante, mooi geassorteerde en passende kledingstukken zijn vrijgesteld maar ‘aangestoten’ gevallen krijgen de taxateur op bezoek. Een belasting op lelijk gecombineerde kleren, proportioneel naar de ernst van de visuele hinder, zou wonderen gedaan hebben voor de toenmalige lege staatskas. Totaal niet doenbaar zo een idee maar wel grappig, althans dat dacht ik.

Laatst op een terrasje in de zon en vlak na de solden, probeerde ik dat ideetje nog eens te lanceren, maar wat bleek? Een niet zo aandachtige toehoorder meende te moeten wijzen op het discriminerend karakter van zo een ‘plunjetaks’. Hij had het helaas niet helemaal begrepen en dacht dat het om mensen ging die last hebben met de zwaartekracht, personen met een zeker gewicht dus.

De onverwachte beschuldiging van discriminatie bracht me even uit het lood want wat was nu het geval? Het gezelschap waarin ik me bevond was een groepje kennissen die van de brave man allemaal een uitnodiging hadden gekregen voor zijn trouwerij, allemaal behalve ikzelf. Hallo? Discriminatie?