Zo op het eerste gezicht ziet het eruit als de vorige editie maar verschuivingen en verbazingwekkende nieuwigheden zijn er altijd: oplichtende elektroluminiscentiepanelen van 0.7 mm dik, hoge resolutiedisplays met bijna 70 miljard kleuren en van superhoge definitie (1900 x 1400) en enorme grootte (3.4 meter diagonaal).

Maar eerst dringend de eerste deftige digitale camera van Leica gaan vastpakken – de M8 – een meetzoekercamera van Leica. ‘Eine Probeaufnahme geht leider nicht’, in november kan dat ‘beim Fachhändler’. We bediscussiëren even de verwisselbaarheid van de sensor. Moet kunnen maar is nu niet voorzien, is het antwoord in een notendop. Prachtige machine …

Een grappig zicht – buiten de nogal Amerikaans aandoende jackpotwedstrijdjes voor gratis stalen – was een groepje dames met ingebouwd lcd: net onder hun boezem was een rechthoekig stuk uitgespaard in hun zwarte T-shirts met daarin een LCD met publicitaire filmpjes.

Verder nogal wat fotoalbums van wisselende kwaliteit, waaronder Asukabook.
Er is duidelijk een trend naar wireless: een bluetoothmodule bovenin de flitsvoet en hey presto verschijnt de foto op de lcd.

Agfa-Gevaert was niet te zien op Photokina: een somber teken, in Mortsel zijn er al 700 werknemers werkloos. Tegelijkertijd is de aanwezigheid van Samsung, Panasonic en Sony opvallend hoewel ze geen typische fotografiemerken zijn.

Alleen bij Fuji was er nog een hint naar pellicule en Kodak leek alleen nog een merknaam waar geen producten van te zien waren, enkel een modeshow met kleren van dia’s, foto’s en zelfs geheugenkaartjes gemaakt.

Veel softwarefabrikanten ook: Apple met Aperture (workflow) en een tiental bedrijfjes die enkel bezig zijn met calibratie en natuurlijk Adobe, de alleenheerser op beeldbewerkingsgebied.