Vrijdag bereikte me het bericht dat de vrouw waar ik in illo tempore (de seventies) mee getrouwd was, terminaal ziek is. Het is droevig te horen dat een gezonde, levendige vrouw van net over de vijftig nu al moet gaan. Ik blijf me haar herinneren als een vrolijk, altijd goedgezind mens. Alhoewel het contact dat we over de jaren heen hadden soms wat dunnetjes was, deed het toch altijd plezier haar aan de telefoon te horen. Sporadisch kwamen we elkaar in levende lijve tegen en telkens was het heel opvallend hoe goed ze eruit zag.