Om het verhaal van gisterenavond te vervolledigen: na een kort maar krachtig dutje en een oninteressant avondmaal, konden we niet anders dan, wat in alle gidsen als het meeste merkwaardige van Marrakech staat beschreven, te bezoeken, met name de markt van Jemâa El Fna. De beschrijvingen liegen er niet om: het grootste ‘fast food’ evenement ter wereld, belangrijkste bron van inkomsten van de meeste zakkenrollers en kleine oplichters of het drukste spektakel in Afrika met toneelspelers, waarzeggers, slangenbezweerders, afgerichte aapjes en vuurspuwers.
De truk is eerst een panoramisch zicht op de zaak te krijgen vanaf een van de vele terrasjes op de daken van de omliggende gebouwen. Van daaruit beschouw je een plein, ongeveer drie, vier voetbalpleinen groot, afgebakend met tentjes met fruit- en notenverkopers met in het midden onafzienbare rijen met lange lage tafels waaraan iedereen zit te smikkelen onder het licht van honderden naakte gloeilampen. Rond dat alles zwermen verkopers van allerlei slag: henna, reukwaren en zeepjes, pijpjes, houten slangen, muziekinstrumenten enzovoort. Het is een heksenketel van jewelste met luide muziek, zangerig geroep en discussies over de prijs van een en ander.
Ten noorden loopt de Jemâa El Fna naadloos over in een kluwen van soeks waar nog meer te koop is: vlees en vis, groenten, noten, kruiden, schoenen, sieraden, houtsnijwerk: het een al mooier dan het ander. Je loopt er gemakkelijk verloren maar het kabaal van het grote plein geeft de richting aan om er uit te geraken.
In de opkomende duisternis charterden we een taxi onder de imposant verlichte toren van de Koutoubia moskee om vervolgens in het hotel prompt in slaap te vallen.